In de afgelopen maanden, als gevolg van de Russisch-Oekraïense oorlog en de tragische gebeurtenissen die dit met zich meebracht, hebben Transkarpatië en de regio Beregszász te maken met ernstige problemen en uitdagingen. Hoewel de gevechten in onze regio godzijdank zijn uitgebleven, heeft de bevolking van Transkarpatië te maken met ongekende economische en sociale problemen. De prijzen van voedsel en brandstoffen zijn volledig uit de hand gelopen. Dit was vooral merkbaar in de eerste weken van de oorlog. Die situatie is nu gewijzigd, in die zin dat sommige voedselproducten niet meer te krijgen zijn, of wanneer ze wel te krijgen zijn, ze aanzienlijk duurder zijn geworden en uitsluitend kunnen worden gekocht tegen strikte beperkingen. Er worden pogingen gedaan om brandstoftekorten uit het buitenland aan te vullen, al dan niet met succes. Het is of niet beschikbaar, of in het beste geval kan maximaal 10-20 liter worden getankt.

Vluchtelingen komen nog steeds in golven aan vanuit oorlogsgebieden in het gehele land. Degenen die niet verder trekken, hebben onderdak gezocht in de privesfeer of in opvangcentra in scholen en kinderdagverblijven. De taak om voor deze mensen te zorgen berust voornamelijk bij plaatselijke gemeenten, maar dit doet een enorme aanslag op hun budgetten. Zij ontvangen hoegenaamd geen steun van de staat, waardoor de enige oplossing is dat ze worden ondersteund door non-profit organisaties. Volgens het laatste presidentiële besluit moeten deze gemeenten worden van die verplichting worden vrijgesteld om zich te kunnen voorbereiden op de start van het schooljaar in september en om de ontheemden aan te moedigen ter plaatse werk te zoeken. Echter, velen van hen vallen in de categorie voor wie dit onmogelijk is, zoals moeders met kleine kinderen of ouderen. Dit creëert een extreem lastige situatie omdat, naar wij denken, zij opnieuw onze hulp zullen vragen om e.e.a. op te lossen.

Mannen tussen 18 en 60 jaar waren verplicht om deel te nemen aan de territoriale bescherming van Transkarpatië. Degenen die zich vrijwillig hadden aangemeld, werden echter naar het oorlogsgebied gezonden, wat in tegenspraak was met het decreet dat was getekend door de Oekraïense president. De meesten van de ingelijfde mannen zijn naar het buitenland gevlucht. Degenen die zijn gebleven, hangt een militaire dienstplicht als het zwaard van Damocles boven het hoofd. Hetzelfde geldt voor sommigen van ons personeel. Meerdere keren per dag is er luchtalarm in het gehele land.

Humanitaire hulp komt in kleine hoeveelheden continu binnen bij het Diaconaal Centrum. De regering heeft een ’groene corridor’ ingesteld bij de grensovergangen. Hierdoor mogen bestelwagens en busjes de grens passeren zonder wachttijd en met een vereenvoudigde douaneprocedure. Hulp per truck is alleen mogelijk bij de grensovergang van Záhony-Csap. Voor onze dienstplichtige chauffeurs moeten we elke maand een speciale vergunning aanvragen om de grens te mogen passeren, wat erg lastig is.

Ons bureau staat continu in contact met lokale autoriteiten, opvangcentra en alle kerken in Transkarpatië. Bijna elke kerk heeft of had vluchtelingen. Op basis van informatie en verzoeken die we ontvangen, proberen we te helpen met niet bederfelijk voedsel, schoonmaakmiddelen en waar ze ook maar naar vragen. Onze sociale bakkerij is continu in bedrijf. Dagelijks leveren we vers brood aan de opvanglocaties. Dat zijn er momenteel 5. Ook de sociale keuken draait continu. We danken God dat we, zij het met veel moeite, in staat zijn om onze boerderij te runnen en we zo deze locaties van vers vlees kunnen voorzien.

Inmiddels zijn er door het Diaconaal Centrum vele tonnen hulpgoederen geleverd aan het Militair Districts Commando voor verdere verspreiding in het binnenland. Daarnaast hebben we truckladingen met hulpgoederen vervoerd naar Charkiv (3 keer), Kiev, Boetsja, Borodanka en Ivano-Frankivsk. In totaal ca. 100 ton voedsel en andere goederen.

Momenteel is het onze belangrijkste verplichting (die ook geldt voor alle organisaties en instituten) om een schuilkelder te realiseren voor alle medewerkers en bewoners van de ’Amandelboom’, ons tehuis voor ouderen. Dit is een groot probleem voor ons, omdat we daarbij moeten voldoen aan vele regels en voorwaarden, waar onmogelijk aan kan worden voldaan, maar tevens is de financiering een groot probleem, is er een groot tekort aan vakmensen en zijn de prijzen van bouwmaterialen enorm gestegen.

Béla Nagy, hoofdcurator van de TRC (Transcarpathion Reformed Churches) en directeur van DCO (Diaconial Coordination Office)

foto: een volgeladen truck met voedselproducten staat klaar voor vertrek naar Charkiv