Onlangs brachten 3 bestuursleden en een vrijwilliger van Stichting AK een werkbezoek aan de regio Berehove, Oekraïne. Zaterdagavond 21 december kwamen wij weer thuis na een veilige terugreis. Hierbij enkele indrukken:
Op onze eerste werkdag brachten wij 160 voedselpakketten naar diverse distributiepunten, waaronder een Roma-kamp. Het is onvoorstelbaar in welke barre omstandigheden de Roma moeten leven.
Daarnaast bezochten we enkele adressen die waren uitgekozen omdat deze mensen hun portie verdriet wel hebben gehad, zoals een bejaarde vrouw die onlangs haar echtgenoot had verloren, maar veel steun ondervond van haar buren. Ze zei: als ik geen brood op de plank meer heb kan ik bij mijn buren aankloppen. Haar voornaam was Irénke (Ireentje). Het was een mooi aanknopingspunt om ons bezoek mee te beginnen. Irene betekent immers vrede. Dat besefte ze zelf ook wel, maar dat het verlies nu juist in oorlogstijd gebeurde! We vertelden haar dat het ons doel was met een voedselpakket en een papieren kerstgroet een lichtpunt te zijn in de donkere periode rond het kerstfeest en dat we hoopten dat zij in de kerstgroet veel troost mocht vinden. Ze was dankbaar voor ons bezoek en het feit dat er aan haar werd gedacht, zelfs ver weg. Het was een mooi en emotioneel bezoek dat ons nog lang zal bijblijven.
We bezochten een ouder echtpaar, waarvan de vrouw kortgeleden na een beroerte uit het ziekenhuis was ontslagen. Zij had het er erg moeilijk mee, was beperkt in haar lopen, had het duidelijk te kwaad en sprak met een scheve mond. Woorden schieten te kort in zo’n situatie. Haar man was heel zorgzaam voor haar en dat stelde ons enigszins gerust. Bij het hek namen we afscheid van hem met een bezwaard hart. Zie foto hierboven en op de homepage.
We maakten opnieuw kennis met stroomuitval, maar nu was het overdag, dus minder erg. Helaas bleek de bakker van de diaconale bakkerij op straat te zijn gearresteerd en naar het leger gestuurd. Dan moet er op zoek worden gegaan naar een nieuwe bakker en dat in een tijd waarin mannen in de leeftijd van 25 tot 60 jaar niet te vinden zijn. Gelukkig werd er een nieuwe vrouwelijke bakker gevonden. Tot tweemaal toe werden we aangehouden door een militair checkpoint, maar daar schrokken we niet meer van.
Het was het begin van een zeer intensieve week omdat we als enige ‘transporteur’ veilig voedselpakketten konden wegbrengen naar distributiepunten. De meeste mannelijke werknemers/chauffeurs van onze partnerorganisatie zaten nl. thuis ondergedoken omdat zij vreesden te worden gearresteerd door militaire checkpoints. Gelukkig kwamen op verzoek van de organisatie een aantal kerken zelf hun pakketten afhalen. Het was de bedoeling alle pakketten uiterlijk zaterdag 21 december bezorgd te hebben en het is mooi dat dit gelukt is.
Daarnaast bezochten wij een aantal ontvangers persoonlijk, evenals enkele adressen uit het AK-Sponsorplan. Zonder uitzondering hoorden we van iedereen schokkende verhalen waarvan vele oorlog-gerelateerd, zoals de toenemende armoede door hoge voedselprijzen. Ouderen voelen zich eenzaam omdat hun kinderen en kleinkinderen naar vooral Hongarije zijn uitgeweken. De mannen kunnen sowieso niet terug om hun ouders te bezoeken op het gevaar af te worden gearresteerd. Sommige dorpen zijn bijna leeggelopen. De ouderen blijven achter. Jonge predikanten durven zich niet in het openbaar te vertonen omdat ze merken dat de politie hen in de gaten houdt. Zelf werden we ook telkens tot stoppen gemaand, maar wij mochten al snel weer doorrijden.
Een bizar verhaal hoorden we van een moeder wiens zoon al ruim 2 jaar aan het front vocht. Diverse malen raakte hij gewond en moest na ontslag uit het ziekenhuis opnieuw terug naar de loopgraven. Niet 1 keer mocht hij naar huis om zijn moeder te bezoeken en wat op adem te komen. Af en toe hebben zij kort telefonisch contact. De moeder toonde zijn scherfvest met meerdere kogelgaten dat hij naar huis had gestuurd zodat zijn moeder het aan anderen kon laten zien. Ze liet ook enkele oorkondes en medailles zien die hij had gekregen. Hij vertelde haar dat hij zijn voedsel en drinkwater per drone kreeg geleverd omdat een voertuig sturen te gevaarlijk was! Zijn lichting telde destijds 3000 man, waarvan er nog 6 in leven waren waaronder hijzelf! De moeder huilde omdat zij bang was hem nooit meer levend terug te zien.
Gelukkig waren er niet alleen schokkende ervaringen, maar ook mooie, zoals een arme eenzame vrouw van in de tachtig (zie foto). Heel arm, gezien de sleetse inrichting van haar woning en kleding. Ze was zeer verbaasd ineens een groep wildvreemde mensen bij haar voordeur te zien die zomaar een voedselpakket kwamen brengen met een kerstgroet uit Nederland en die spraken van een lichtpunt in donkere dagen met een dubbele betekenis! Haar verbazing sloeg om in blijdschap, ze had al dagen niemand gesproken en kon bijna niet geloven wat zij meemaakte, stopte niet met praten en vertelde dat iedereen uit haar omgeving was vertrokken, dat ze zich heel alleen voelde en herhaalde haar woorden steeds. Bij ons vertrek kregen we allemaal een omhelzing en 3 kussen en ze bleef zwaaien tot we uit het zicht waren.
We hebben veel dingen gezien en gehoord, maar zulke uiteenlopende ervaringen in korte tijd vergeten we nooit meer!
Bram Vreugdenhil, Stichting AK